Ola si

“Mateino porque non sabía escribir nin ola”. Tal explicou sobre H. P.Lovecraft, nun capítulo de Sobrenatural, certo demo que fora convocado polo escritor e mailo seu círculo de temerarios a xogar con lume. Lembrei isto por dúas razóns. Por unha banda, Agustín Fernández Paz lembraba estes días a data do pasamento do escritor. Por outra, hai pouco que rematei de ler unhacolección de colaboracións do de Providence con outros escritores afeccionados. A edición é a castelá de Caralt, do ano 78. O que máis me sorprendeu foi o prólogo. Nunca topara con tal manifestación de aversión por parte dun tradutor, Antonio Prometeo Moyá, cara o autor dos textos que (é de supoñer) se lle encomendaran traducir. Hai incluso alusións despectivas á (seica) escasa capacidade amatoria de Lovecraft. Pouco máis ou menos, a visión da literatura del que Moyá ofrece é (ía ser diplomático, pero vai d'aí) a dunha morea de bosta de moi limitado interese refregada contra un papel.
Entendo que o prologuista e tradutor pretendía resultar desmitificador. Alude á consideración de cuasexenio das letras universais que de Lovecraft tiñan algúns entendidos de certo prestixio. Achábaa esaxerada. Concordo. Pero el resultaba tan extremista coma eles: do extremo xustamente oposto. Se cadra porque para Moyá todo era literatura, sen distincións: se é negro sobre branco, equis. Coma tantos críticos. Non se lle ocorría pensar algo tan sinxelo e verdadeiro coma que Lovecraft era un autor de pulp caralludo. E si que sabía escribir ola. Punto.
Fai falta nisto das letras alguén coma o que foi Roger Ebert no cine. Tamén diría que fai falta nisto das letras algo coma o que foi o pulp, pero antes de entrar en profundidade na cuestión, vestirei o chaleco antibalas.