*
* *
(En
plano fondo, murmurios de xente, con eco, coma se fora o interior dun
edificio de corredores e salas amplas e baleiras.
En
plano medio, pasos de tres persoas, resoltos os de dúas delas,
remisos os da outra, por un corredor de teitos altos, con ese mesmo
eco.
En
plano medio, despechan unha pechadura e ábrese unha porta pesada,
metálica, e pasos das tres persoas atravesándoa)
POLICÍA:
(home, ton grave, trinta, trinta e cinco anos)
Podes marchar, Xaquín. Este Solitario non parece capaz de moitas
trasnadas. Quedo eu, de momento. A ver se dou chegado para a segunda
parte. Se non, xa me contarás se lle zoscaron moito ó Cristiano...
Vaite, ho, veña!
(En
plano medio, péchase a porta)
POLICÍA:
Déixote só aquí dentro ata que veña o xefe. Ben ves que me fío
de ti. Iso si, non soñes: es reincidente de anos, e con outros tres
atracos na mesma mañá, para rematar de arranxalo. E total, por
catro cadelas... Dáme que desta non libras. (Cinco
segundos de silencio) Non
dis nada? (Dous segundos de
silencio. Con aire pensativo)
Parece mentira. Fuches atracar cunha pistola detonadora. Estourou a
pólvora, deuvos un susto ós dous ó tempo e caestes redondos. El
morreu. Ti non
fixeches morte ningunha, claro, e sen embargo semellas un morto. Na
inopia. Coma noutro mundo, talmente. Amigo, desta superácheste... En
fin, ata máis ver.
(En
plano medio, tres pasos e péchase a porta desde fóra, con chave)
(En
primeiro plano, suspiro fondo, tremente)
VOZ
2:
Quen cho ía dicir, eh, Serxio? Non sabes como foi, nin se esta
estraña consciencia durará. Non sabes nada. Agás que, salvo
milagre, xa non notarás a choiva a través dos zapatos nuns cantos
abriles. Que, nesta nova vida, tempo ha de pasar antes de que volva
chover por ti. E que, cando volva facelo, nin paraugas terás.
(Sintonía:
Danger,
dentro da banda sonora de Cannabis,
de Serge
Gainsbourg, ou algún instrumental semellante. 30 segundos e fundido)
Ningún comentario:
Publicar un comentario