Voz
2: Lisca ti tamén, burricán. Aquí
pasa algo.
Home:
(Voz grave, dura, uns 50 anos, alterado) Quietos!
De aquí non sae nin cristo! Quieto todo cristo! Quietos, dixen!
Voz
2: A boas horas, Tejero. Aló vai o
raposo coa pita na boca. E ti aquí, paspán. Que che dixen?
Home:
Nena, nin te movas! Dámo todo! Pono aquí dentro. E caladiños,
estamos? Todos caladiños coma na misa.
Caixeira:
Non podo abrir a caixa. Apertura retardada.
Home:
Inventa o que sexa, pero ábrea! Veña, que levo présa! Abre, que te
mato!
Caixeira:
E que quere que lle faga? O director saíu tomar o café. Alí ten o
interventor, pechado no despacho. Igual sabe abrila. Se quere, leve
isto...
Home:
Ti quieto, dixen!... Os cartos, onde están?! Non esa merda, os
cartos, os cartos! Non serán eses todos os que hai? Non me queiras
poñer por parvo! Abre aí o dispensador! Abre, que te mato!... Que
fiques quieto, che digo!
(En
plano medio, soa un teléfono. Tres tons)
HOME:
Cólleo... Cólleo, dixen! Ou coidas que non te vin antes? Dilles que
a alarma soou por simpatía. Sim-pa-tí-a. Se falas máis, de aquí
saes en caixa de piñeiro.
SERXIO/VOZ
1: Tarde. Se é que ese home do
despacho non chamou xa á policía, farano os de seguridade ou
calquera dos clientes que fuxiron.
HOME:
Que cales!... Ti, atende a chamada! Xa sabes o que has dicir.
CAIXEIRA:
Si... Non... Non, aquí non pasou nada... Non... Non sei, había ser
a de prácticas, sen querer... Que si, todo ben... Non, nada...
Adeus.
VOZ
2: Malpocado, documentaríase mirando
filmes de atracos... Mira para el: non sabe se vaia axotar ó
interventor do seu tobo ou vixiar á caixeira... O caso é que desta
atinou. Mais aquí rematará a súa sorte.
HOME:
Moi ben. Agora abres o dispensador e dásme os cartos, marcho, e aquí
paz e despois gloria.
Voz
2: Xa que quedaches, de perdidos ó
río. Non o ves? Ese mesmo podería facerche un favor. Faino... “Coma
se fora tan doado”.
SERXIO/VOZ
1: Coma se fora tan doado.
Caixeira:
Serxio, que fas? Afástate. Non fagas o parvo.
Voz
2: Fagamos o parvo. Vai cara el. Aí
está.
Home:
Ti faime caso a min, nena! A min!... E ti, non che dixen que quieto?!
Estás xordo ou naciches idiota?! Atrás! Aí, contra esa parede!
Queres ir para a cova antes de tempo!? Atrás!
CAIXEIRA:
Pero Serxio, a ti viute o demo? Quieto! Vaite para atrás!
HOME:
Non oes?! E ceiba o canón! Mira que non respondo!
VOZ
2: Pois non respondas.
SERXIO/VOZ
1: Pois non respondas.
Caixeira:
Serxio, abonda! Pero que che pasa?
HOME:
Que te furo! Óesme?
(En
plano medio, soa o teléfono)
HOME:
DESCOLGA ISO.
(Deixa
de soar o teléfono)
Voz
2: Pois fúrame. Pero mira ben o que
fas. Apunta aquí. E non falles.
SERXIO/VOZ
1:
Pois fúrame. Pero mira ben o que fas. Apunta aquí. E non falles.
(En
plano medio, son de teclear nun ordenador.
En
plano medio, son dunha tapa de metal e de manipulación de billetes.
En
plano medio, son de moitas moedas caendo nunha bolsa de plástico)
HOME:
Que andas argallando aí?!
Caixeira:
Mire, teña todo o troco. E xa abrín o dispensador. Non hai máis ca
isto. O interventor quizais lle saiba abrir a caixa. Pode levalo
todo. Pero non lle faga caso. Por favor llo pido, déixeo marchar!
HOME:
Cala o peteiro! TODO O MUNDO CALADO. Aquí faise o que digo eu,
estamos?! O QUE DIGO EU. E ti, non me movas o canón! Céibao! Céibao
que non respondo!
VOZ
2: Se de certo es o que dis ser, ladra
menos e traba máis.
SERXIO/VOZ
1: Se de certo es o que dis ser, ladra
menos e traba máis.
HOME:
Pero estás tolo?! Non me quentes máis o xenio, que fago unha morte!
CAIXEIRA:
Non turres por el!
(En
plano medio, son de labazadas suaves nas meixelas)
HOME:
Que me quites esa pouta da cara, hostia! E ceiba o canón, non cho
volvo dicir!
VOZ
2: A ver se tes o que hai que ter,
vacaloura.
SERXIO/VOZ
1: A ver se tes o que hai que ter,
vacaloura.
HOME:
(Repentinamente calmo)
Por que me miras desa maneira? Non me mires así. Non
me mires así.
CAIXEIRA:
Serxio, abonda! Xa!
VOZ
2:
Veña, machiño. Fai algo revolucionario.
SERXIO/VOZ
1:
Veña, machiño. Fai algo re...
(En
primeiro plano, encadeados, detonación e grito histérico da
caixeira)
Ningún comentario:
Publicar un comentario