Foto: Paul Brennan |
Deste xeito, podemos ter dúas clases de sentires. Por unha banda, o reflectido, poño por caso, por Mariano Rajoy e máis Angela Merkel nesa fotografía que esperta maledicencias nas redes sociais: tocan ó santo como se toca o que segundo un pensamento estricamente pragmático é: un obxecto inanimado. Pola outra, temos individuos xustamente airados (non empregarei a palabra "indignados" por non mover a confusión, pois non falo diso aquí) por certas atrocidades que, en troques, gardan un silencio teimudo ou falan de nimiedades perante a noticia doutras atrocidades de similar magnitude con distintos perpetradores e vítimas. Pero o máis curioso deles non é ese dó selectivo, senón que, no seu ardor, pasan a considerar emblemas da loita pola liberdade e pola xustiza a máis dun "bon peixe", que dirían na miña casa, que xamais se distinguiu pola súa defensa de tales valores (antes ben ó contrario) no momento no que éste é atacado por outro bon peixe simplemente máis potente no aspecto económico e/ou no militar.
Cando o ser humano ignora, deliberadamente ou non, que a (equi)distancia é fundamental para examinar un problema e procurarlle a mellor solución, comeza a deixar de ser humano para comezar a ser besta. E a besta non coñece a zona morna. Nunca se viu ningunha que dera cura. O seu é procurar presas: ou as devora ou as abandona malferidas no deserto.