Preguntas e navallas

Foto: Petr Kratochvil

Pasoume na rúa dos Viños. Quedara con antigos compañeiros de curso a tomarlle algo. Non adoito facelo, pola manía que teñen por aquí de poñer sempre a música tan alta. Detesto non poder escoitar nin falar coas persoas coas que estou. En situacións así, o meu instinto reacciona á súa maneira: aumentando o nivel de susceptibilidade. De noite, nun garito escuro e ruidoso e cheo ata os topes, as miñas tolerancia e espírito festeiro baixan ata a última raia da reserva.

Con todo, ás veces hai que intentalo. Agosto na cidade, á cita só acudiran tres mozas. De xeito que alí estaba eu, nun deses bares máis ou menos enxebres, nun curruncho da barra, mirando en silencio a miña cervexa mentres elas falaban sen parar de decoración. Ás veces hai que intentalo.

Á nosa beira había un fulano que bebía a pequenos grolos viño branco en cunca. Metro setenta, cabelo rasurado ó 1, cañotos de barba de días, certa cara de rato. Tiña algo desagradable que me chamaba a atención. De primeiras, polo seu aspecto non debera. Alí onde o alcohol non é caro, adoita haber xentalla. Pola rúa, de feito, non facían máis ca pasar individuos cotrosos en chándal con cara de ter durmido nunha palleira.

Non debera chamarme a atención, non, e chamábama. Coido que aquel algo residía no seu silencio inquieto. Coma se se decatara, volveuse cara min e fíxome unha observación rutineira, non sei se “Non hai moita parroquia por aquí”. Eu respondín con algún monosílabo. A partir dese momento, empezou a facelo. Seguía alí bebendo, e a cada pouco volvíase cara nós e dicía algo sen moita importancia.

“Non es de moitas palabras, eh?”, díxome unha vez. E era que eu apenas abría a boca. As mozas non deixaban meter baza na súa conversa nin eu sabería como. Notei que o fulano lles daba mala espiña e disimulaban falando moi rápido. Sobreactuaban.

“De moi poucas”, repliquei, mirándoo de esguello. El calou e volveu ó seu viño. Non sei como carallo facía, pero botáralle corenta grolos á cunca e a cantidade non semellaba diminuír.

O fulano non era nativo. Viñera de Santiago, paréceme que dixera. A parella entrada nos cincuenta que atendía o local non lle quitaba ollo. Nunha destas, volveuse cara min e dixo, amodiño:

-Espero que non che pareza unha falta de respecto se che pregunto unha cousa.

-Pregunta.

-Ti saberás dalgún caixeiro automático por aquí preto?

Como non respondín ó intre, engadiu, amodiño, que non era a súa intención molestarme. Mireino, desta de fronte.

-Un caixeiro automático?

-Si, home. Para quitar cartos. Un caixeiro -explicoume, amodiño, coma se acabara eu de baixar de Saturno.

A miña primeira idea foi mandalo ó máis próximo á comisaría da nacional. Mais ocorréuseme outra cousa. Pregunteille a unha das mozas, a ver que tiñan pensado elas. Ela indicoulle un por alí preto, en Santo Domingo.

“Ai, logo non o sabías, eh?”, díxome el, burlón. Eu non tiña intención de responder. A xefa do local aforroume o esforzo. Achegouse decontado e preguntounos se o fulano nos estaba molestando. Respondemos que non, sen convicción. Chamouno a un aparte e estiveron falando. Logo el marchou.

“Ese xa levaba aí un pedazo”, explicou ela cando el botou da porta para fóra. “Veu con outros dous cunha traza fina...”, puntos suspensivos.

Aínda estivemos naquel bar outra media hora. As mozas querían seguir a foliada pola mesma rúa. Penso que non entenderon por que a min me dera por mirar a un lado e ó outro ó saír, nin a razón maior pola que me despedín antes de tempo. Unha delas chamoume agarrado coa lingua pequena.

Aquela noite, volvendo á casa, lembrei a navalla que meu avó gardara na mesiña de noite ata o día da súa morte. Unha navalla sinxela, das que se abren turrando da folla, coa empuñadura de madeira sen vernizar. Usábaa para tallar o pan e o queixo e pelar a froita, como home de aldea que era. Cortaba, iso si, un cabelo pola metade.

Mentres me cruzaba con corenta fulanos con aspecto de beber viño branco en cunca e preguntar por caixeiros automáticos contra o anoitecer, boteina en falta ata deixar atrás o casco antigo e saír á avenida.