mércores, 24 de xullo de 2013

Detonante

Hai algo máis de dez anos, eu era un mozo algo inxenuo (por coidarme sabedor dunha verdade absoluta, direi que galega no canto de universal) que deu en teclear nunha Olympia Traveller De Luxe todo o que lle bulía no cabazo e non comentaba con ninguén para non ser tomado por especial. Ocorrencias sinxelas dentro do seu absurdo, eran talmente como o humor con frecuencia é: tan hilarante coma inquietante, se se mira ben, que non adoita ser así... O caso é que aquel mozo que eu era xuntou 72 folios e enviounos a unha editora. Aquel mozo non quería chegar a rico; nin sequera que ninguén chámeselle importante deixara caer o seu nome. Non, ca. Aquel mozo coidaba que sabía o que podía armar rebumbio no poleiro.
Pois ben, para sorpresa do autor, a editora dixo que todo ben. Mesmo lle respetou o título do libro, A balada do nudista caviloso. Aquel mozo non sabía que era un cretino. Hoxe eu seino, pero el non o sabía. E menos mal. Moitas grandes cousas se teñen feito na ignorancia dos límites, tanto dos propios coma dos impostos polo veciño.Sería moito botar por ela dicir que aquel libro puido ser algo grande, pero si puido ser algo importante. Non o foi, pero ese é outro conto.
Ese mozo xa non existe. Hoxe estou eu no seu sitio. Nestes dez anos longos, dubidei, deixei de intentalo, caín por un pozo, aganchei polas súas paredes arriba, saín ó aire, e finalmente resolvín volver. Non sei por canto tempo nin de que maneira, pero volvín e morra o conto.
 A Pequena Novela Galega leva unha medida de brincadeira e outra de intención firme. Metade de brincadeira, porque non sei que carallo é iso da Grande Novela Galega nin se existirá algún día. E metade de intención firme, porque do deserto traio pequenas "novelas" galegas que contar, que acho grandes á súa maneira. E pretendo narralas aquí.
Sempre fun reacio a ter un blog, porque nunca dei por certo que ninguén tivera verdadeiro interese no que eu poida pensar das cousas. Así pois, este é, por enriba de todo, un espazo con vontade de narrar historias. Haberá algunha digresión de tempo en tempo, pero con sentidiño, non vaiamos caer na saturación de existencialismo blogueiro coma unha pinga de auga no mar.
Isto só é o comezo, seguide atentos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario