Se digo que é un
libriño de pouco máis de 120 páxinas, a metade correspondentes a títulos,
créditos e separación entre textos, que se le perfectamente nunha tarde, pode
soar despectivo. Lonxe da miña intención. Para o que é a narrativa de certame
literario, agradécese coma a comida sen conservantes. É un mazo
de relatos, de cinco ou seis páxinas o máis longo, escritos sen unha coma de
máis e sen a menor vontade de impresionar mediante o estilo nin o vocabulario,
e si coa pretensión evidente de ir ó gran. Lembra a mecánica dos seus relatos ó xeito dos boxeadores de boa
técnica, que semellan rutineiros e inofensivos ata que mandan un gancho á
mandíbula do opoñente que o deixa patas arriba na lona.
N'Os nervios
da cabeza temos, a saber: un home namorado a forza de exercer de voyeur non
autorizado, un tiro nunha cabeza dentro dun autocar no medio da indiferenza
xeral, a picaresca tornada impulso criminal, un escritor demente vindicador de
xéneros literarios esquecidos coma o prospecto farmacéutico, un bancario soriano
transmutado en B. B. King e viceversa, a revelación da existencia na
actualidade de Prusia (chégase por estrada), enredos extramatrimoniais en torno
ó cable dunha afeitadora eléctrica, a relación entre sexo telefónico e
etimoloxía das palabras ou brincadeiras de Entroido con lume e gasóleo, entre
outras cousas. O prólogo é de Cid Cabido, e o título, segundo comenta o autor
nunha nota preliminar, débello á actriz Mabel Ribera.
Falando desta
última: Despois deste libro, Xosé Cermeño adicaríase máis á literatura
infantil. Fóra diso, o seu veu sendo sobre todo o guión cinematográfico e
televisivo. Entre outros, escribiu os de Pratos Combinados, onde
coincidiu con Mabel/Balbina. E, léndoo, é moi comprensible que o oficio de
guionista figure por enriba do de escritor “para adultos” na súa orde de
prioridades, que carallo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario