A besta non coñece o morno

Foto: Paul Brennan

Para moitas persoas hoxe, a vida non ten sentido sen unha implicación emocional directa en case calquera fonte de conflito universal. Semellan coidar que non hai percepción axeitada da xustiza sen un sentimento agudo, ben de calor (carraxento e solidario), ben de friaxe (despectivo e condenatorio). Rexeitan a sensación morna, ou non a coñecen, non se sabe. Tal vez lles pareza inhumana.
Deste xeito, podemos ter dúas clases de sentires. Por unha banda, o reflectido, poño por caso, por Mariano Rajoy e máis Angela Merkel nesa fotografía que esperta maledicencias nas redes sociais: tocan ó santo como se toca o que segundo un pensamento estricamente pragmático é: un obxecto inanimado. Pola outra, temos individuos xustamente airados (non empregarei a palabra "indignados" por non mover a confusión, pois non falo diso aquí) por certas atrocidades que, en troques, gardan un silencio teimudo ou falan de nimiedades perante a noticia doutras atrocidades de similar magnitude con distintos perpetradores e vítimas. Pero o máis curioso deles non é ese dó selectivo, senón que, no seu ardor, pasan a considerar emblemas da loita pola liberdade e pola xustiza a máis dun "bon peixe", que dirían na miña casa, que xamais se distinguiu pola súa defensa de tales valores (antes ben ó contrario) no momento no que éste é atacado por outro bon peixe simplemente máis potente no aspecto económico e/ou no militar.
Cando o ser humano ignora, deliberadamente ou non, que a (equi)distancia é fundamental para examinar un problema e procurarlle a mellor solución, comeza a deixar de ser humano para comezar a ser besta. E a besta non coñece a zona morna. Nunca se viu ningunha que dera cura. O seu é procurar presas: ou as devora ou as abandona malferidas no deserto.