Oficio de merdáns

Foto: William Morris

Hoxe, nunha carta ó director de El Progreso, o poeta Manuel Xosé Neira lamenta o que entende coma desconsideración por parte do Concello de Lugo cara os colaboradores da revista poética Xistral. Disque os devanditos colaboradores non viron un can polos seus poemas, e que mesmo o acto de presentación foi máis ben pouco elaborado, sen sequera "un viño español e uns pinchos". No tocante ó pago das colaboracións, indica o poeta unha "cantidade simbólica" desexada de 30 euros por poema. Haberá quen estime estas demandas enunciadas con certa candidez. Se fose así, que agradeza a propia inocencia, pois significa que ignora o que supón intentar sobrevivir adicándose á escrita en galego.
Non estou ó tanto das condicións de colaboración na revista. Adiviño que non se pactara pago ningún ós participantes. Seguro que tal afirmación non vos chamou nada a atención. É o típico. Se un organismo contrata, poño por caso, un informe de viabilidade dun servizo calquera, dase por feito que haberá factura e desembolso. En cambio, dun artista o que se sobrentende é que se trata dunha persoa que normalmente exerce un oficio de encher horas mortas non ocupadas polo verdadeiro, e que ha de facer algo para os demais (non é outra cousa, publicar unha obra literaria, e digo «para» e non «por», ollo) sen pretender recibir contraprestación xusta. Desde o comezo, debe aceptar unha condición que se teclea axiña: a esixencia de total altruismo. Entende un que, xa que se lles nega un pago material, rematarán por percibilo doutro tipo, tal vez en forma de puntos extra para opositar ó Ceo. Mentres non chega esa hora, Manuel Xosé Neira definiu a situación da seguinte maneira: "queren tratarnos coma a merdáns".