Homes do espacio (Edicións Castrelos, colección O Moucho, 48, 1976), de Lois Fernández Marcos, non é memorable no sentido da excelencia literaria. Non é raro nos pioneiros: foi o primeiro libro de ciencia-ficción editado en galego. Digo que non é excelente, e digo tamén que é infrecuente. Malia tratar de aventuras espaciais e mundos exóticos a anos-luz de distancia, o seu estilo conciso e eficaz lembra máis ben ó dos contos de tradición oral; este toque é moi evidente en relatos coma Li-Ching, A Belida ou A fin de Chai-Si. Tampouco cómpre esquecer as influencias fundamentais. Se coñecedes o pulp ianqui da primeira metade do século vinte, o de Weird Tales e demais, eses nomes orientais en plan perigo amarelo resultaránvos ben familiares.
Na segunda edición (titulada Galaxia lonxana, Xerais, 1995), moi ampliada, deixaron fóra tres relatos da orixinal: Kurfún, O ataque dos lobomonos e A nave. Non o comprendo. Para min, non desentoan comparados co resto, e aínda lles vexo un extra de orixinalidade. O conxunto ten o seu interese e a súa forza principal no lúdico e no evocador. Valórese con xustiza: non é pouco. Non o era daquela, e hoxe moito menos.
Do autor, pouco se sabe; segundo a Galipedia, é perito mercantil. Se aquí estivera popularizado o termo "escritor maldito", tal vez lle acaera. Non nos arriscaremos e deixarémolo en "escritor incógnita". Pouco máis publicou, que eu saiba, aparte destes relatos. Por que? A saber. Unha de dúas: ou non vía porvir, ou máis nada que contar. Fora polo que for, o seu mérito tivo, e non se pode dicir que o final non fora honesto.
Ningún comentario:
Publicar un comentario