O toque orixinal

Foto: Karen Arnold

Á vista das imaxes que chegan desde Ucraína correspondentes á residencia privada do fuxido Viktor Yanukovich, non pode un deixar de se sorprender. Cuberterías de ouro, coleccións de automóbiles de luxo, unha gasolineira propia e din algúns que un zoolóxico. Lembráronme ás obtidas logo do rexistro do chalé de Jorge Dorribo; aqueles cairos de elefante non rematan de perder o seu oco en certos meus pesadelos fugaces.
Sorpréndeme, mais non polo que poida pensarse. Sorpréndeme a irritante falta de orixinalidade no disfrute e ostentación da riqueza. Coma un rapeiro ianqui cos dentes de ouro, aborrecemento e consternación a partes iguais é o que produce esa repetición insulsa. Aborrecemento, porque manca á vista; consternación, porque di moi pouco da creatividade e capacidade de innovación dos seus autores. Moi ilustrativo, Tony Montana, cando, sentado á mesa dun restaurante de luxo, se laiaba de ter pelexado tanto para rematar naquela esterqueira.
Aparte de seguir a ser un iluso e pedir a estas billeteiras gordas coma cochos da ceba que repartan o que lles sobra, entende un que procede o consello de se esforzar na procura do toque orixinal. Se non vas ser xusto, polo menos non me manques a vista. É ou non é?