A mesura non mola

Foto: James DeMers

A mesura non mola. É calidade dos que nunca ghastarán pista. Eternos amigos ou pagafantas: as nenas só queren divertirse, xa o dixo Cindi Lauper. Aínda peor: se hoxe adoptas unha posición equidistante, é moi doado que te acaben comparando con alguén coma Mario Vargas Llosa.
A evolución intelectual da humanidade guapa consiste en que alguén coma Vladimir Putin, unha sorte de Napoleón báltico con tendencia a obviar o fedor e as coiteladas que se suceden no cuarto traseiro da propia casa, remate a rentes da santidade para moitos opinadores da porta de Brandeburgo para acó simplemente porque lle foi disputar un coteno de terra no Mar Negro a un grupo de ultras vestidos de traxe. Falando de ultras, temos aquí ó Jimmy. Alén da xusta esixencia de xustiza, foi case proposta por moitos a súa autovía de antecedentes penais para o Nobel da Paz póstumo porque os que o mataron gustaban de mazar ó seareiro inimigo e a quen os mirara revirado con barras de aceiro e do corte de pelo de estilo francés, aquí de recruta de cuartel. Non é escusa que o nivel de tal premio teña baixado bastante.
Algunhas veces, a ignorancia anda tras destas quenturas de cabeza. É a que move a Sean Penn a querer facer crer, e non sei se a crer el mesmo, que o que publicou en Rolling Stone era unha entrevista e non unha carta de amor dunha adolescente enfebrecida a unha estrela do rock que usa unha motoserra por guitarra. Mais o común, paréceme, é que se renuncie ó esforzo que supón saber con quen se dan as mans. Sabelo podería levar á indecisión, e con ela á parálise, algo moi temido. Cousa rara, cando de delegar noutros as intencións de cambiar o mundo é un acto pasivo.