Se o leite fora negro

Foto: George Hodan

Para este vindeiro xoves 3 hai programada festa en Lugo cidade. A idea é rodear a muralla de tractores. Paréceme imaxe moito máis acaida ó lucense cás correspondentes a outras ocorrencias, coma pendurar de pedras bimilenarias libros metidos en bolsas de plástico. Ogallá teña éxito a tractorada. Indicativo disto sería que a noticia rematara á beira desoutra iniciativa rotundamente galega de arrasar en San Cristovo de Cea unha mámoa de 6000 anos de antigüidade e poñer no seu sitio unha mesa de formigón para comer o churrasco. Tal desfeita chegou á prensa internacional.
Pois si, a tractorada ten que saír ben. Porque moita xente aquí non semella consciente do que os prezos do leite en orixe supoñen para un lugar coma Galicia. Serán os responsables de organizar Feiras de Abril, touradas e estafas ós turistas no sector hostaleiro, digo eu. Os demais sabemos que se se paga unha esmola ó dono da vaca, coma se en Andalucía sae mala colleita das oliveiras, a cousa estache negra.
E falando de negro: só cando se derramou o chapapote se deu aquí unha reacción popular que traspasou os límites do folleto fotocopiado escrito en reintegrado para ser algo frecuente mesmo nos pubs. Había conciencia de que fora iso, unha burla negra. O que nunca houbo foi un Nunca Máis branco, nin o hai, nin se ve traza de que vaia habelo. Non sei dicir por que. De intelectual non teño nada; como artista, conxecturo que a paisaxe pode influenciar o entusiasmo. As máis das explotacións leiteiras están no interior, carentes do encanto do salitre na cara e as ondas a bater en número máxico. Eu que sei. O único que teño claro é que o leite non é negro, non xera enerxía en combustión dentro dun tanque, non abonda para mercar moitos equipos de fútbol. Só da alimento. Unha irrelevancia, cago no carallo.