Foto: John Kovacich
A adaptación cinematográfica que fixo Claude Chabrol a mediados dos 70 de Nada, aquela novela de J. P. Manchette sobre a fazaña toliña dun grupo anarquista de secuestrar ó embaixador estadounidense en París e desafiar a todo un Estado, era algo distinta da novela. Non é raro á hora de converter unha novela en filme: a xente coma Manuel Gutiérrez Aragón mesmo lles irrita a esixencia de fidelidade ó orixinal nestas transicións. Non o ven tanto unha mudanza de formato coma unha reinterpretación.
O curioso no caso de Nada, e máis sendo cousa de Chabrol, é que a violencia explícita da novela aparecera rebaixada. Nunha escena das primeiras da metraxe, Treuffais, ese profesor universitario consternado porque os seus alumnos vistan zapatos caros, recibe na súa casa a visita dun vendedor de revistas da Asociación de Estudantes Bretóns. Treuffais non lle deixa ceibar o discurso estándar, tíralle co feixe de revistas no chan e péchalle a porta nos fuciños. Na novela, aparte do anterior, mallaba no fulano e mandábao a couces escaleiras abaixo.
A novela foi no seu tempo moi popular, malia estes detalles que para directores, guionistas ou produtores poidan resultar inaceptables. Ás veces hai (ou debera haber) que tomarse licencias, que se comprenden (ou debera comprender) e que non prexudican en absoluto a mensaxe. Tratar de rebaixar esta intensidade para restarlle todo risco potencial de incomodar adoita dar como resultado algo que fica a medio camiño de todo e asentado en nada, que é coma os tomates de invernadoiro, que se venden coma tomates e semellan tomates, sen saber a tomate. Algo falso coma un peso sevillano.
Nunca lle vin interese a repetir o que moitos outros din, como non sexa por saber expresalo mellor. Cómpre procurar dicir aquilo que normalmente non se di. Cómpre sacar esa especie de tarxeta VIP. Se hai quen vai rulando escaleiras abaixo a couces, hai que dicir que alguén vai rulando escaleiras abaixo a couces, sen temor a que ninguén peche os ollos por mor da repelencia. Porque é mellorar o presente, e porque talvez o que rula agradeza que reparen nel.
Tal acontece en moitos aspectos da vida. Tamén na literatura.
Ningún comentario:
Publicar un comentario