Urxencia

Foto: George Hodan

Levo moito tempo en Lugo, e cada vez me estraña máis a présa endiañada de moitos lucenses. Cando o morro dun Audi frea na metade do paso de cebra da rotonda da Ronda Norte, a centímetros das miñas pernas, antóllaseme unha escena sen sentido. Non violenta: absurda. Présas nunha cidade que se atravesa a pé nunha hora. Présas por parte de quen podería evitar a estreitura de horario erguéndose cinco minutos antes. Gañar tempo para andar escaso del logo. O si para o non.
Tamén atopo un algo de esnobismo nesta urxencia gratuíta. É querer correr cara o metro, coma en Madrid, Barcelona ou Bilbao; mais aquí non hai metro. É querer bater no cláxon encabuxados por mor do atasco quilométrico; mais aquí non hai atasco, nin quilométrico nin do outro. Si, sospeito que existe ese desexo. É querer estar alí, vivir como se vive alí, non sei se sentir como se vive alí; a min polo menos, esa clase de sentimentos non me chistan. Pero resulta que vives aquí, amiguiño. Deixándonos de lemas de supermercado, que o demo os coma, igual estaría ben aproveitar o que caeu en sorte. Mirade a paisaxe mentres poidades.